زمینه و هدف: بیتوجهی به پرخاشگری در نوجوانان باعث افزایش روابط ناسالم در بین افراد جامعه، کاهش کیفیت زندگی، مشکلاتی نظیر فرار از مدرسه، افت تحصیلی و سوءمصرف مواد میشود. لذا هدف پژوهش هدف بررسی رابطۀ تعدادی از متغیرهای جمعیتشناختی با پرخاشگری میباشد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی – مقطعی، جامعه آماری کلیۀ دانشآموزان پسر دبیرستانی بود که درس سال تحصیلی 94-95 در شهر ایلام مشغول تحصیل بودند. با اسنفاده از روش نمونهگیری خوشهای 265 نفر از آنان به عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. اطلاعات جمعیتشناختی و پرسشنامۀ پرخاشگری باس و پری (AQ) توسط آزمودنیها تکمیل شد. برای تحلیل دادهها از روشهای آماری فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، کمترین مقدار و بیشترین مقدار استفاده شد. آزمونهای مربوط به آمار استنباطی هم ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل، آزمون ANOVA و آزمون تعقیبی LSD بودند. برای تحلیل دادهها هم از ویراست بیستم نرمافزار SPSS20 استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که پرخاشگری با سن همبستگی مثبت و معناداری داشت درحالیکه با رتبۀ تولد رابطه معناداری مشاهده نشد. همچنین میان پرخاشگری در دو منطقۀ شهری و روستایی تفاوت معناداری نداشت. پرخاشگری در دانشآموزان رشتۀ تجربی در مقایسه با رشتههای انسانی و ریاضی کمتر بود. دانشآموزان پدران بیکار در مقایسه با دانشآموزانی که پدرشان شاغل بود پرخاشگری سطح بالاتری داشتند.
نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که آموزش مهارتهای کارآمد برای مدیریت پرخاشگری از جمله مسائل مهمی است که باید در دورۀ نوجوانی بیشتر بدان توجه شود. به علاوه، بیکاری مشکل اجتماعی مهمی است که میتواند در پرخاشگری نوجوانان نقش داشته باشد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |