زمینه و هدف: توانایی تحمل لاکتات، یکی از نکاتی است که برای تمامی ورزشکاران به ویژه ورزشکاران که نیازمند ظرفیت بی هوازی بالای، از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. تاثیری که روش های تمرینی متفاوت روی تحمل لاکتات دارند برای مربیان ورزشکاران کاربردهای مهمی دارد . لذا هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه بیشینه اسید لاکتیک پروتکل های وامانده ساز در مردان جوان فعال دانشگاه محقق اردبیلی بود.
مواد و روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است و بدین منظور، تعداد ۲۴ نفر از دانشجویان فعال با میانگین سنی0/56 ±23/2 سال و میانگین وزن 4/3± 65 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 2/2±22 کیلوگرم بر متر مربع انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه تقسیم شدند. آزمودنی های در تمامی گروه ها، پروتکل وامانده ساز ۳۰، ۶۰، ۹۰، ۱۲۰ ثانیه ای را انجام دادند.  سپس برای برآورد بیشینه اسید لاکتیک پروتکل ها در انتهای هر آزمون از نوک انگشت دست آزمودنی ها خون گیری لاکتات خون به عمل آمد .برای تجزیه و تحلیل داده ها ، از آزمون آماری آنالیز واریانس یک راهه با آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بیشینه اسید لاکتیک بدست آمده از پروتکل های وامانده ساز ۹۰ ، ۶۰ ، ۱۲۰ ، ۳۰ ثانیه ای اختلاف معنی داری دارند(0/05≥P). همچنین نتایج آزمون تعقیبی بونفرون نشان داد که بین اسید لاکتیک بدست آمده از پروتکل ۳۰ ثانیه ای با پروتکل ۶۰ ثانیه ای، بین بیشینه اسید لاکتیک پروتکل ۳۰ ثانیه با ۹۰ ثانیه و بین بیشینه اسید لاکتیک پروتکل۳۰  ثانیه با ۱۲۰ ثانیه اختلاف معنی داری وجود دارد(0/05≥P) . در همین راستا نتایج آزمون بونفرونی نشان داد بین اسید لاکتیک بدست آمده از پروتکل های۹۰ ، ۶۰ ، ۱۲۰ ثانیه با یکدیگر اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/05P˃).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که با کاهش مراحل پروتکل های وامانده ساز ، بیشینه اسید لاکتیک بدست آمده افزایش می یابد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که  در استفاده از این پروتکل ها برای برآورد شاخص های فیزیولوژیکی باید تردید نمود.
 

واژه‌های کلیدی: اسید لاکتیک، پروتکل های وامانده ساز، مردان جوان فعال

متن کامل [PDF 681 kb]   (941 دریافت)