مقدمه و اهداف: افزایش شیوع چاقی و اضافه وزن در کودکان و نوجوانان یکی از مهمترین مشکلات بهداشت عمومی در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه می باشد و دارای پیامدهای بهداشتی و روانی گسترده می باشد. ازاین‌رو، هدف از انجام این مطالعه بررسی اپیدمیولوژی چاقی واضافه وزن در دانش آموزان 7 تا 12 ساله در شهر سنندج در سال تحصیلی 94-1393 می‌باشد. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی – تحلیلی بر روی 614 دانش‌آموز دختر و پسر 7 تا 12 ساله مدارس شهر سنندج انجام گردید. داده‌های لازم از طریق مصاحبه جمع‌آوری شدند. قد و وزن به روش استاندارد اندازه‌گیری و نمایه توده بدن (BMI) از تقسیم وزن بر مجذور قد بر حسب متر مربع محاسبه شد. معیار گروه بندی افراد حدود مرزی نمایه توده بدن برای جنس و سن پیشنهادی توسط سازمان بهداشت جهانی بود. داده‌های گردآوری شده از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 21 مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: شیوع چاقی و اضافه وزن در دانش‌آموزان به ترتیب 8/9 درصد و 2/13 درصد بود. 6/1 درصد دانش‌آموزان بدون صرف صبحانه و 8/13 درصد با مصرف نامنظم صبحانه به مدرسه می-رفتند. بین چاقی و اضافه وزن با جنس، سطح تحصیلات پدر و مصرف صبحانه ارتباط معنی داری وجود داشت (05/0P<)، اما بین چاقی و اضافه وزن با سن، سطح تحصیلات مادر، شغل والدین و مصرف تنقلات رابطه معنی داری یافت نشد (05/0P>). بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست‌آمده شیوع چاقی و اضافه‌ وزن در شهر سنندج ابعاد نگران کننده ای را در دانش-آموزان دارد. بنابراین، اجرای برنامه های مداخله ای درجهت جلوگیری از رفتارهای پرخطر چاقی و اضافه وزن در دانش-آموزان ضروری به نظر می‌رسد.