مقدمه: نماز راهی برای ارتباط با خدا و مناجات با پروردگار است و وجود بیماری نباید شرایط انسان را از تکلیفی همچون نماز خواندن و نیایش با خدا باز دارد. بلکه این شرایط باید زمینه انس بیشتر بیمار با خدا را فراهم کند. داشتن حضوری حمایت گرایانه، برقراری تسهیلات جهت انجام فعالیتهای مذهبی توسط بیمار، نمونه ای از فعالیتهای حمایتی معنوی ، توسط پرستار است. روش کار : این مطالعه یک پژوهش توصیفی تحلیلی میباشد که بصورت سرشماری بروی 120 نفر از پرستاران شاغل در مرکز آموزشی و درمانی بعثت شهر سنندج انجام شده است. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر 42 سوال میباشد (12 سؤال مشخصات دموگرافیک ، 30 سؤال مربوط به عوامل مؤثر بر انجام فریضه نماز توسط مددجویان بستری در بیمارستان). عوامل مؤثر در 4 دسته (عوامل پرسنلی و عوامل محیطی و عوامل پشتیبانی و تبلیغاتی , عوامل مرتبط با بیمار) تقسیم بندی گردید. اطلاعات بدست آمده با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیلی (فی دو، تست دقیق فیشرو...) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج بدست آمده نشان داد که جهت انجام فریضه نماز توسط مددجویان بستری، در بین عوامل پرسنلی، کاهش حجم کاری پرستاران ( 3/40 %) و در خصوص عوامل محیطی؛ تعبیه دستشوئی جهت وضو در کنار اتاق نماز (5/34 %) وجود فضا و امکانات در هر بخش جهت اقامه نماز( 3/30 %) و مشخص کردن قبله در بخشها ( 1/31 %) از دیدگاه پرسنل پرستاری خیلی تأثیر گذار می باشد و وجود کتاب قرآن و سایر کتب مذهبی در بخش با 2/25 % در بین عوامل پشتیبانی اقامه نماز بیشترین تأثیر را داشت. همچنین بین اعتقاد پرسنل به اقامه نماز و ارتباط آن با عوامل ( پرسنلی – محیطی- مرتبط با بیمار - پشتیبانی ) ارتباط معنی دار مشاهده گردید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد طبق نظر پرسنل پرستاری جهت انجام فریضه نماز توسط بیماران عوامل متعددی دخیل میباشد که مانع از انجام این فریضه الهی می گردد. لذا پیشنهاد می گردد مسئولین مربوطه با تدابیر جدی، اقدامات لازم در جهت رفع مشکلات و موانع اقامه نمازتوسط بیماران در بیمارستانها را بعمل آورده و با برنامه ریزی اساسی، رضایت بیماران بستری را فراهم سازند