زمینه و هدف: مقاومت روز افزون باکتر­ی­ها به عوامل ضد میکروبی مشکل عمده در سراسر جهان می­باشد هدف از این مطالعه شناسایی عوامل باکتریال در عفونت­های ادراری و تعیین مقاومت آنتی­بیوتیکی آن­ها در افراد بستری و مراجعه کننده به بیمارستان توحید شهر سنندج در سال های 93-1392می باشد.

روش بررسی: در این بررسی 2406 نمونه ادرار به روش Midstream clean catch جمع آوری و سپس در دو محیط بلاد آگار و  ائوزین متیلن بلو آگار با استفاده از لوپ استاندارد کشت داده شد . سپس برای 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد انکوبه گردید . شناسایی ایزوله­های باکتریایی به وسیله روش های آزمایشگاهی و آزمون حساسیت میکروبی به روش دیسک دیفیوژن با توجه به استاندارد Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) انجام شدند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزارExcel 2013 و SPSS V22 و آزمون کای دو و فیشر استفاده شد (05/0 p<).

یافته ها: از 2406 نمونه کشت ادراری مثبت، 5/65 % متعلق به جنس مونث و 5/34 %  متعلق به جنس مذکر بود و با در نظر گرفتن 004/0p< ، این تفاوت معنی دار بود. شایع­ترین پاتوژن جدا شده اشریشیا­کلی و عامل 09/63 % از کشت­های مثبت بود. بیشترین میزان مقاومت پاتوژن های ادراری نسبت به آمپی­سیلین ( 15/64 %) و تری­­­­متوپریم­-سولفومتوکسازول (67/62 %). کمترین میزان مقاومت مربوط به ایمی­پنم ( 7/0 %) و آمیکاسین ( 01/1 %) بود. اشریشیا­کلی به عنوان شایع­ترین پاتوژن عفونت ادراری، بیشترین مقاومت را نسبت به آمپی سیلین (87/43 %) و کمترین مقاومت را نسبت به نیتروفورانتوئین ( 62/3 %) نشان داد.

نتیجه گیری: در مواردی که به نتیجه کشت ادرار دسترسی نباشد و یا نمی­توان منتظر جواب تست حساسیت آنتی بیوتیکی شد، آنتی­بیوتیک­های ایمی­پنم و آمیکاسین ممکن است در شهر سنندج بهترین انتخاب برای شروع درمان می­باشند.