چکیدهزمینه و هدف: در عصر حاضر، به دلیل کاربردهای گسترده نانوذرات نقره، ورود آن ها به محیط زیست افزایش یافته است. در این رأستا، ورود این نانومواد به محیط زیست قابلیت تاثیر بر موجودات زنده از جمله ماهی ها را خواهد داشت. از اینرو هدف از این مطالعه، بررسی آسیب شناسی بافتی ناشی از نانوذرات نقره بر بافت آبشش ماهی گورخری (Danio rerio) می باشد.
روش بررسی: در این تحقیق، سه غلظت غیر کشنده نانو ذرات نقره استفاده شد که عبارت بودند از:۰,۲۵، ۰.۱ و ۰.۰۵ میلی گرم در لیتر، همچنین گروه شاهد در نظر گرفته شد. برای انجام مطالعه بافت شناسی کلاسیک، نمونه ها آماده سازی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین – ائوزین شده و بوسیله میکروسکوپ نوری عکس برداری صورت گرفت.
یافته ها: بررسی های آسیب شناسی بافت آبشش نشان داد که در برابر نانوذرات نقره عوارضی نظیر: خمیدگی تیغه های ثانویه، هایپرتروفی تیغه های ثانویه، افزایش ترشح موکوس، افزایش بهم چسبیدگی در لاملاهای ثانویه، هایپرپلازی و در نهایت نکروز افزایش می یابد. اگرچه تغییرات آسیب شناسی بافتی مشاهده شده در تمامی گروه ها وجود داشت، اما شدت این تغییرات با افزایش غلظت نانوذرات نقره افزایش یافت.
بحث و نتیجه گیری: باتوجه به تغییرات ایجاد شده در بافت آبشش ماهی گورخری در غلظت های مختلف نانوذرات نقره در مقایسه با گروه کنترل همچون هایپرپلازی، هایپرتروفی و در نهایت نکروز، می توان گفت؛ نانوذرات نقره می تواند اثرات قابل توجهی بر بافت آبشش ماهی داشته باشد. برای همین مطالعات آسیب شناسی می تواند به عنوان ابزار ساده و مناسبی جهت ارزیابی تاثیر آلاینده های محیطی بر ماهی ها استفاده شود.
