زمینه و هدف: تحقق اهداف توسعه­ای و کاهش نابرابریهای منطقه­ای در کشورهای در حال توسعه در گرو برنامه­ریزی منطقه­ای می­باشد که لازمه آن شناسایی توسعه یافتگی مناطق نسبت به یکدیگر است. لذا هدف از این تحقیق، تعیین میزان سطح بهره­مندی شهرستانهای استان فارس از نظر شاخص­های بهداشتی- درمانی، آموزشی، فرهنگی و خدمات شهری بر اساس آمار سال 1389 است.

روش بررسی: با توجه به مولفه­های مورد بررسی رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی-کمی و تحلیلی است و با بهره­گیری از روش اسکالوگرام شهرستانها رتبه­بندی و تحلیل شدند که در نهایت در سه سطح  کمتر توسعه یافته، توسعه یافته و بیشتر توسعه یافته قرار گرفتند و جایگاه هر یک از شهرستانها از نظر توسعه یافتگی مشخص شد. جامعه آماری پژوهش 25 شهرستان فارس را شامل می­شود که بر اساس 20 شاخص رتبه­بندی شده­اند. تحلیل داده­ها نیز براساس الگوی اسکالوگرام انجام گرفت.

یافته­ ها: نتایج نشان داد که از نظر شاخص آموزشی شهرستانهای بوانات و ممسنی در رتبه اول و زرین دشت و شیراز در رتبه آخر قرار گرفتند. از نظر شاخص بهداشتی – درمانی شهرستانهای بوانات، لامرد و مهر در رتبه اول و شهرستانهای فراشبند، فیروزآباد، کازرون و زرین دشت در رتبه آخر قرار گرفتند. از نظر شاخص فرهنگی شهرستان لامرد در رتبه اول و شهرستانهای مرودشت، فسا و ممسنی در رتبه آخر قرار گرفتند.

نتیجه ­گیری: نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از وجود شکاف بین شهرستانهای استان فارس از نظر بهرمندی از شاخص­های مورد بررسی است و در این بین شهرستان شیراز علی رغم مرکزیت سیاسی و اقتصادی به دلیل جمعیت زیاد در سطح کمتر توسعه یافته از نظر اسکالوگرام شناخته شد.