دوره 17، شماره 55 - ( 12-1395 )                   جلد 17 شماره 55 صفحات 89-79 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (3511 مشاهده)

زمینه و هدف: سرطان گستره ­ی پیچیده از جهش­ های پویا در ژنوم است که با تغییرات گسترده در سطح سلول و بافت بروز می­کند. با افزایش روزافزون نرخ ابتلا به این بیماری و زمان بر بودن توسعه داروهای جدید در روشهای آزمایشگاهی، با استفاده از روشی جدید که هزینه و زمان کمتری داشته باشد می­توان به داروهایی با اثربخشی بالا و عوارض جانبی کمتر دست یافت. هدف این مطالعه معرفی ابزارهای دستیابی به داروهای نوین ضدسرطان و مزایای مطالعات پیش آزمایشگاهی در کاهش هزینه ­ی تولید این داروها می ­باشد.

مواد و روش­ کار: تعداد مولکول­های کوچک جدید کشف شده در درمان سرطان افزایش چشمگیری داشته است که نه تنها مدیون فهم روزافزون ما از ژن و مسیرهای مسئول شروع و پیشرفت سرطان است بلکه به این دلیل است که اکنون ما به تکنولوژی­های قدرتمند در کشف دارو مجهز شده­ایم. در 15 سال اخیر، داروهای ضد سرطان از عوامل سایتوتوکسیک (cytotoxic) که بصورت اختصاصی باعث تخریب DNA می­شوند، به کمک روشهای محاسباتی به سمت داروهایی که بر ناهنجاریهای ژنتیکی و اپی­ژنتیکی اثر دارند و به صورت اختصاصی­تر بر روند تبدیل و پیشرفت سلول­های بدخیم موثرند متمایل شده­اند. دسترسی به اطلاعات ژنوم انسانی و هدف قرار دادن ژن­های آسیب­پذیر سرطان با استفاده از مدل سازی محاسباتی، پیش آگهی، تشخیص و درمان سرطان را با هزینه و زمان کمتر امکان پذیر می­سازد.

یافته ­ها: در مدلسازی محاسباتی فاکتورهای کلیدی که از طریق آزمایش نمی­توان به آن دست یافت را با ساده­ترکردن مفهوم سرطان به 4 سطح اتمی، مولکولی، میکروسکوپی و ماکروسکوپی، محاسبه میکنیم. مدل سازی محاسباتی معیاری ارزشمند در هدفمندسازی مراحل کشف و تولید داروی ضد سرطان جدید است. از جمله این روشها بررسی کمی رابطه ساختمان- اثر، داکینگ و شبیه سازی دینامیک مولکولی هستند.

نتیجه­ گیری: ابزارهایی که در مطالعات پیش آزمایشگاهی جهت تولید داروهایی با اثربخشی بهتر و عوارض کمتر به کار گرفته می شوند در زمان و هزینه که از عناصر مهم درمان در بیماران سرطانی می­باشند، صرفه جویی می­کنند. 

متن کامل [PDF 1094 kb]   (9453 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1395/4/16 | پذیرش: 1395/11/2 | انتشار الکترونیک: 1396/2/9

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.