زمینه و هدف: حضور همزمان آلاینده­ های محیطی در محیط­ های آبی می­تواند اثرات متفاوت­ تری نسبت به حالت­ های مجزای آن‌ها بر آبزیان و دیگر موجودات زنده بگذارد. از این­رو هدف از این مطالعه بررسی اثر جیوه و نانوذرات نقره بر شاخص­های استرس بافت آبشش ماهی آزمایشگاهی می­باشد.

مواد و روش­کار: در این مطالعه از ۱۸۰ عدد ماهی مدل آزمایشگاهی استفاده شد. برای بررسی میزان شاخص­های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در بافت آبشش ماهی از یک غلظت غیرکشنده کلرید جیوه، یک غلظت غیرکشنده نانوذرات نقره، حالت ترکیب کلرید جیوه و نانوذرات نقره به همراه گروه شاهد استفاده شد. برای بررسی تفاوت معنی­دار در گروه­های مختلف از آزمون واریانس یکطرفه استفاده گردید.

یافته­ها: میانگین شاخص سوپراکسید دیسموتاز در گروه­های مختلف تفاوت معنی­دار آماری نداشت (P>۰,۰۵)، در حالی­که میانگین شاخص کاتالاز در گروه­های مختلف تفاوت معنی­دار آماری بدست آمد (P<۰,۰۵). همچنین این نتایج نشان داد که حضور همزمان جیوه و نانوذرات نقره باعث افزایش میزان شاخص­های سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در بافت آبشش شده است، ولیکن این افزایش غلظت اختلاف معنی­دار آماری نداشت(P>۰,۰۵).

نتیجه­گیری: براساس نتایج این مطالعه، در کوتاه مدت حضور همزمان جیوه و نانوذرات نقره در محیط­های آبی می­تواند اثر تشدیدکنندگی بر میزان شاخص کاتالاز در بافت آبشش داشته باشد