زمینه و هدف: فعال‌سازی رفتاری به معنای افزایش مشارکت در فعالیت‌ها می‌باشد؛ که باعث تماس بیشتر با تقویت مثبت و بهبود وضعیت عاطفی افراد می‌شود. هدف از پژوهش حاضر رواسازی فرم کوتاه مقیاس فعال‌سازی رفتاری برای افسردگی (BADS-SF) در دانشجویان دانشگاه سمنان بود.

روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات روان‌سنجی می‌باشد. جمعیت هدف تعداد 300 نفر (150 پسر و 150 دختر) از دانشجویان دانشگاه سمنان می‌باشد که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و به ابزارهای فعال‌سازی رفتاری (فرم کوتاه)، افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) و فرم بلند فعال‌سازی رفتاری پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل عاملی، ضریب آلفای کرونباخ و همبستگی پیرسون به کمک از نرم‌افزارهای SPSS₁₉ و LISREL_8.80 استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که فرم کوتاه مقیاس فعال‌سازی رفتاری از دو عامل فعال‌سازی و اجتناب تشکیل‌شده است. افزون بر آن تحلیل عاملی تأییدی ساختار دوعاملی ابزار را مورد تأیید قرار داد. همچنین نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که فرم کوتاه مقیاس فعال‌سازی رفتاری با افسردگی (p≤0.01 و 623/0)، اضطراب (p≤0.01 و 440/0-)، استرس (p≤0.01 و 470/0-) و فرم بلند آن (p≤0.01 و 324/0) رابطه معناداری در سطح 01/p≤ دارد. علاوه بر آن اعتبار مقیاس فعال‌سازی رفتاری با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای کل مقیاس 68/0 و هرکدام از خرده مقیاس‌ها شامل فعال‌سازی 80/0 و اجتناب 69/0 به دست آمد.

نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش بیانگر این است که نسخه فارسی فرم کوتاه مقیاس فعال‌سازی رفتاری برای افسردگی در جامعه دانشجویان از خصوصیات روان‌سنجی قابل قبولی برخوردار است و می‌توان از آن به‌عنوان ابزاری معتبر در پژوهش‌های روان‌شناختی استفاده کرد.