زمینه و هدف: خانواده عامل تعیین­ کننده­ای در گرایش افراد به رفتارهای پرخطر و به­ دنبال آن ابتلا به انواع بیماری­ها از جمله اچ­ آی­ وی می باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه ساختار خانوادگی در افراد مبتلا به اچ­ آی­ وی با افراد غیرمبتلا به اچ ­آی­ وی است.
مواد و روش­ کار: در مطالعه مقطعی حاضر 147 فرد مبتلا به اچ ­آی ­وی که برای درمان به بیمارستان امام خمینی (ره) شهر تهران مراجعه کرده‌بودند و 149 فرد غیرمبتلا به اچ­آی­وی فاقد ویروس در شهر تهران در سال 1394-1393 مورد مقایسه قرار گرفتند، این پژوهش پرسشنامه مقیاس انسجام و انعطاف‌پذیری خانوادگی^[1] برای بررسی کارکرد خانوادگی مورد استفاده قرار گرفت، برای تحلیل داده­ ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و نرم­ افزار اس­ پی­ اس­ اس  استفاده شد. پژوهش مورد نظر از نوع مقایسه­ ای می­ باشد که ما از روش نمونه­ گیری در دسترس برای جمع­ آوری اطلاعات استفاده کردیم.
یافته­ ها: بین دو گروه افراد مبتلا به­ اچ­ آی­ وی و افراد غیرمبتلا به اچ­ آی­ وی در خرده مقیاس­ه ای انسجام، انعطاف­ پذیری، گسسته، درهم ­تنیده، نامنعطف و آشفته تفاوت معناداری وجود داشت (001/P<0)، که نشان­دهنده کارکرد خانوادگی ضعیف­ تر در افراد مبتلا به اچ­ آی­ وی نسبت به افراد غیر مبتلا به اچ ­آی­ وی است.
 نتیجه­ گیری: با توجه به تفاوت در کارکرد خانوادگی افراد مبتلا به اچ ­آی ­وی و افراد فاقد ویروس اچ ­آی­ وی نتیجه می گیریم که ساختار خانوادگی می­ تواند به عنوان عامل مهمی در پیشگیری از اچ ­آی ­وی به حساب آید.