زمینه و هدف: ماهی یکی از مهمترین ارگانسیم‌های آبزی در زنجیره غذایی است و ممکن است مقادیر زیادی فلزات خاص در آنها تجمع یابد. هدف از این مطالعه تعیین توزیع غلظت فلزات سنگین انتخاب شده ( کادمیوم، سرب و کُروم) در عضلات دو گونه ماهی کپور معمولی(Cyprinus carpio )و سوف معمولی(Sander lucioperca) در خلیج گرگان و همچنین برآورد میزان جذب روزانه فلزات سنگین بوسیله مصرف ماهی و ارزیابی خطر سلامتی انسان بود. روش بررسی: تعیین کادمیوم ، سرب و کُروم در بافت ماهی با استفاده از دستگاه جذب اتمی کوره گرافیتی (Thermo, Model 97GFS) انجام شد. خطر بهداشتی ماهی بوسیله پتانسیل خطر (Target hazard quotients)، جذب روزانه قابل قبول موقت (PTDI) و جذب هفتگی قابل قبول موقت (PTWI) مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد، میانگین غلظت کادمیوم، سرب و کُروم در بافت عضله ماهی سوف به ترتیب: 09/0، 53/0 و 56/5 میلیگرم بر کیلوگرم وزن تَر و همچنین میانگین غلظت کادمیوم، سرب و کُروم در بافت عضله ماهی کپور به ترتیب: 26/0، 43/0 و 4/6 میلیگرم بر کیلوگرم وزن تَر بود. میزان THQ برای هر دو گونه کمتر از یک بود. مقادیر برآورد شده کادمیوم، سرب و کُروم در عضله ماهی در این مطالعه کمتر از مقادیر تعیین شده بوسیله JECFA بود. بحث و نتیجه گیری: تجزیه و تحلیل خطر سلامت فلزات سنگین در عضله ماهی‌های اندازه گیری شده نشان داد که ماهی را می‌توان در یکی از ایمن‌ترین سطوح برای عموم مردم طبقه‌بندی کرد که هیچ خطر احتمالی با مصرف ماهی کپور و سوف وجود ندارد.