دوره 19، شماره 63 - ( 10-1397 )
جلد 19 شماره 63 صفحات 73-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
رحمانپور ا. The Epidemiology Study of Cutaneous Lishmaniasis in Bushehr Province. Zanko J Med Sci 2019; 19 (63) :59-73
URL: http://zanko.muk.ac.ir/article-1-370-fa.html
URL: http://zanko.muk.ac.ir/article-1-370-fa.html
رحمانپور آروین، داوودی جابر، دستوری دستگیر شهرام، شیرکانی نازیلا. بررسی اپیدمیولوژیک لیشمانیوز جلدی در استان بوشهر در سال 1395. مجله علوم پزشکی زانکو. 1397; 19 (63) :59-73
چکیده: (2236 مشاهده)
زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی یا سالک یکی از بیماری های انگلی مشترک بین انسان و حیوانات می باشد که توسط انگل های تک یاخته ای از جنس لیشمانیا ایجاد می شود و توسط گزش پشه خاکی به انسان منتقل می گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی جنبه های اپیدمیولوژی این بیماری در استان بوشهر انجام گرفت.
مواد و روش کار: مطالعه حاضر از نوع مقطعی (Cross-Sectional) و توصیفی- تحلیلی بود و جامعه آماری شامل کلیه افرادی می باشد که طی پنج سال (1394-1390) برای تشخیص پارازیتولوژیکی لیشمانیوز جلدی به مراکز درمانی مرکز شهرستان بوشهر مراجعه کرده و بیماری آنها تحت پیگیری و درمان قرار گرفته و اطلاعات اپیدمیولوژیک مربوط به افراد از قبیل سن، جنس، فصل، ماه، سال و نتیجه معاینه بالینی و آزمایشگاهی در فرم اطلاعاتی ثبت و نتایج با استفاده از آزمون آماری مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: تعداد مبتلایان به لیشمانیوز جلدی در این بررسی 661 نفر بود. بیشترین و کمترین تعداد به ترتیب در سالهای 1390 (22/8 %) و1391 (17/5 %)بودند. بیشترین و کمترین شیوع فصلی به ترتیب مربوط به زمستان (38 %)و تابستان (12/4 %) بودند. بیشترین و کمترین موارد بیماری به ترتیب در ماه بهمن (15/4%) و ماه شهریور (2/9 %) بودند. درصد ابتلا به سالک در مردان (59/5 %)بیشتر از زنان(40/5 %) بود. بیشترین و کمترین درصد مبتلایان به ترتیب در گروه های سنی 9-0 سال (30/7 %)و 69-60 (1/7 %)و 70 سال به بالا (1/7 %) بودند.
نتیجه گیری: با توجه به موارد گزارش شده این بیماری و شرایط مناسب محیطی برای فعالیت پشه خاکیهای این منطقه در برخی ماههای سال ،بهتر است تدابیر بیشتری برای پیشگیری، کنترل و درمان این بیماری جهت حفظ سلامتی افراد جامعه توسط مسئولین منطقهای انجام پذیرد.
مواد و روش کار: مطالعه حاضر از نوع مقطعی (Cross-Sectional) و توصیفی- تحلیلی بود و جامعه آماری شامل کلیه افرادی می باشد که طی پنج سال (1394-1390) برای تشخیص پارازیتولوژیکی لیشمانیوز جلدی به مراکز درمانی مرکز شهرستان بوشهر مراجعه کرده و بیماری آنها تحت پیگیری و درمان قرار گرفته و اطلاعات اپیدمیولوژیک مربوط به افراد از قبیل سن، جنس، فصل، ماه، سال و نتیجه معاینه بالینی و آزمایشگاهی در فرم اطلاعاتی ثبت و نتایج با استفاده از آزمون آماری مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: تعداد مبتلایان به لیشمانیوز جلدی در این بررسی 661 نفر بود. بیشترین و کمترین تعداد به ترتیب در سالهای 1390 (22/8 %) و1391 (17/5 %)بودند. بیشترین و کمترین شیوع فصلی به ترتیب مربوط به زمستان (38 %)و تابستان (12/4 %) بودند. بیشترین و کمترین موارد بیماری به ترتیب در ماه بهمن (15/4%) و ماه شهریور (2/9 %) بودند. درصد ابتلا به سالک در مردان (59/5 %)بیشتر از زنان(40/5 %) بود. بیشترین و کمترین درصد مبتلایان به ترتیب در گروه های سنی 9-0 سال (30/7 %)و 69-60 (1/7 %)و 70 سال به بالا (1/7 %) بودند.
نتیجه گیری: با توجه به موارد گزارش شده این بیماری و شرایط مناسب محیطی برای فعالیت پشه خاکیهای این منطقه در برخی ماههای سال ،بهتر است تدابیر بیشتری برای پیشگیری، کنترل و درمان این بیماری جهت حفظ سلامتی افراد جامعه توسط مسئولین منطقهای انجام پذیرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/11/15 | پذیرش: 1397/5/15 | انتشار الکترونیک: 1397/10/25
دریافت: 1396/11/15 | پذیرش: 1397/5/15 | انتشار الکترونیک: 1397/10/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
