دوره 20، شماره 65 - ( 4-1398 )
جلد 20 شماره 65 صفحات 86-72 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه شهید باهنر کرمان
چکیده: (2554 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال نافرمانی مقابله ای به عنوان یکی از اختلالات دوران کودکی ثبات متوسط رو به بالایی در سرتاسر عمر نشان می دهد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌ی اثربخشی درمان شناختی رفتاری قدرت مقابله و درمان مبتنی بر کارکردهای اجرایی و گروه گواه در تنظیم هیجان کودکان اختلال نافرمانی مقابله‌ای صورت گرفت.
مواد و روش‌کار: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. شرکت کنندگان با روش نمونه گیری خوشهای از بین دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی انتخاب شدند؛ با استفاده از پرسشنامه علائم مرضی کودک CSI-4 فرموالد و مصاحبه بالینی غربال و سپس 45 دانشآموز نافرمانی مقابله ای، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک کنترل قرار گرفتند. به گروه آزمایش اول درمان شناختی رفتاری قدرت مقابله و به گروه آزمایش دوم درمان مبتنی بر کارکردهای اجرایی ارائه گردید. تنظیم هیجان کودکان با پرسشنامه‌ی نظم جویی شناختی هیجان-فرمکودکان(CERQ-K-P) در سه مرحله پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری ارزیابی شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری کوواریانس چند متغیری (مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: هرچند بین میانگین نمرات پس آزمون و پیگیری هر دو درمان با گروه گواه، تفاوت معنی‌داری وجود داشت (0/001, p≤0/001 ≤P) اما بین میانگین‌های برآورد شده‌ی گروه درمان قدرت مقابله و گروه درمان مبتنی بر کارکردهای اجرایی در مرحله‌ی پس آزمون و پیگیری، تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد (0/99 P≤،0/135 P≤).
نتیجه گیری: از انجام این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که هر دو روش در مقایسه با گروه کنترل، اثر معنی دار و بلند مدتی بر متغیر راهبردهای مثبت و منفی تنظیم هیجان داشتند.
مواد و روش‌کار: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. شرکت کنندگان با روش نمونه گیری خوشهای از بین دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی انتخاب شدند؛ با استفاده از پرسشنامه علائم مرضی کودک CSI-4 فرموالد و مصاحبه بالینی غربال و سپس 45 دانشآموز نافرمانی مقابله ای، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک کنترل قرار گرفتند. به گروه آزمایش اول درمان شناختی رفتاری قدرت مقابله و به گروه آزمایش دوم درمان مبتنی بر کارکردهای اجرایی ارائه گردید. تنظیم هیجان کودکان با پرسشنامه‌ی نظم جویی شناختی هیجان-فرمکودکان(CERQ-K-P) در سه مرحله پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری ارزیابی شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری کوواریانس چند متغیری (مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: هرچند بین میانگین نمرات پس آزمون و پیگیری هر دو درمان با گروه گواه، تفاوت معنی‌داری وجود داشت (0/001, p≤0/001 ≤P) اما بین میانگین‌های برآورد شده‌ی گروه درمان قدرت مقابله و گروه درمان مبتنی بر کارکردهای اجرایی در مرحله‌ی پس آزمون و پیگیری، تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد (0/99 P≤،0/135 P≤).
نتیجه گیری: از انجام این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که هر دو روش در مقایسه با گروه کنترل، اثر معنی دار و بلند مدتی بر متغیر راهبردهای مثبت و منفی تنظیم هیجان داشتند.
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/10/7 | پذیرش: 1398/2/29 | انتشار الکترونیک: 1398/4/24
دریافت: 1397/10/7 | پذیرش: 1398/2/29 | انتشار الکترونیک: 1398/4/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |