زمینه و هدف: افزایش روز افزون جمعیت سالمندان یکی از چالش برانگیزترین موضوعات در حوزه سلامت محسوب می شود و نیازمند تدابیر مناسبی است که در پرتو آن کیفیت زندگی سالمندان ارتقا یابد. پژوهش حاضر با هدف تأثیر موسیقی سنتی ایرانی بر کیفیت زندگی در سالمندان مبتلا به دمانس نوع آلزایمر- مرحله اولیه و متوسط تهران انجام شد.
مواد و روش کار: تحقیق حاضر جزء تحقیقات نیمه آزمایشی با طرح (پیش آزمون_پس آزمون) با گروه کنترل بود. 30 نفر از سالمندان مبتلا به دمانس نوع آلزایمر مقیم در مرکز مراقبتی روزانه انجمن آلزایمر ایران به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار داده شدند؛ شرکت کنندگان پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHO) را تکمیل نمودند. گروه آزمایش در 24 جلسه (هفته ای 3 روز) هر بار 40 دقیقه، در وضعیت استراحت ساکن، قطعات موسیقی سنتی ایرانی را می شنیدند. و گروه کنترل تا پایان پژوهش مداخله ای دریافت نکردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی بنفرونی و نرم افزار spss نسخه 24 استفاده شد.
یافته ها: یافته های آماری نشان داد که میانگین سلامت روان در گروه آزمایش قبل از مداخله 33/21 ±54/4 و بعد از مداخله 20/23 ± 06/5 و در روابط اجتماعی در گروه آزمایش قبل از مداخله 93/5 ±01/2 و بعد از مداخله موسیقی سنتی ایرانی 73/9 ±28/2 بود که از لحاظ آماری این اختلاف معنادار بود (001/0>P).
بحث و نتیجه گیری: از آنجا که موسیقی سنتی ایرانی منجر به ارتقاء کیفیت زندگی می شود، پیشنهاد می­شود که این تکنیک درمانی برای بهبود کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دمانس نوع آلزایمر استفاده شود.

واژه‌های کلیدی: موسیقی سنتی ایرانی، کیفیت زندگی، دمانس نوع آلزایمر.

متن کامل [PDF 457 kb]   (256 دریافت)