جوهری سید علی، منصوری برهان، دکانی لیلا، اصغری صبا. بررسی قابلیت تجمع زیستی نانوذرات نقره در خرچنگ دراز آب شیرین (Astacus leptodactylus). مجله علوم پزشکی زانکو. 1394; 16 (48) :26-32
URL: http://zanko.muk.ac.ir/article-1-76-fa.html
دانشگاه کردستان
چکیده: (3418 مشاهده)
زمینه و هدف: افزایش استفاده از نانو ذرات نقره در آینده موجب سرازیر شدن این ماده به محیطزیست خواهد شد و میتواند مشکلات بهداشتی و محیط زیستی برای انسان و دیگر موجودات به همراه داشته باشد. در این راستا استفاده از اندیکاتورهای زیستی بهمنظور پایش و کنترل محیطزیست ضروری به نظر میرسد. ازاینرو هدف این پژوهش، بررسی قابلیت میزان تجمع زیستی نانو ذرات نقره در بافتهای آبشش، روده و هپاتوپانکراس خرچنگ دراز آب شیرین، بهعنوان یکگونه اندیکاتور محیطی، در شرایط آزمایشگاهی میباشد.
روش بررسی: در این مطالعه از 15 عدد خرچنگ دراز آب شیرین نر بالغ Astacus leptodactylus صیدشده از رودخانه ارس استفاده گردید. خرچنگها به مدت 6 روز در معرض غلظتهای 0، 1/0، 25/0، 5/0 و 1 میلیگرم در لیتر نانو ذرات نقره کلوئیدی قرار گرفتند. سپس میزان تجمع فلز نقره در بافتهای روده، آبشش و هپاتوپانکراس با استفاده از دستگاه جذب اتمی موردسنجش قرار گرفت. برای مقایسه میزان تجمع نانو ذرات نقره در بافتها از آزمون واریانس یکطرفه استفاده گردید.
یافتهها: بنا بر یافتههای این مطالعه بالاترین میزان تجمع نقره در بافت آبشش صورت گرفت. همچنین میزان تجمع در دو بافت هپاتوپانکراس و روده وابسته به غلظت نانو ذرات نقره در آب بود، بهطوریکه در غلظتهای پایین میزان تجمع در بافت روده بیشتر از هپاتوپانکراس بوده و در مقابل در غلظتهای بالا میزان تجمع در هپاتوپانکراس بیشتر بوده است.
نتیجهگیری: در این مطالعه، میزان تجمع زیستی نقره به فاکتورهای بافت و غلظت نانو ذرات نقره در آب وابسته بود. همچنین با توجه به تجمع بالای نقره در بافت آبشش خرچنگ دراز آب شیرین نسبت به بافتهای دیگر، این اندام میتواند بهعنوان بافت هدف مناسب معرفی گردد. مطالعات بیشتر بهمنظور به دست آوردن اطلاعات جامعتر در مورد سازوکار اثرگذاری و تجمع نانو ذرات نقره در بافتهای مختلف این جانور آبزی ضروری میباشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1394/2/28 | پذیرش: 1394/3/26 | انتشار الکترونیک: 1394/4/11