زمینه و هدف: علف­ کش­ها به یکی از بزرگ­ترین ابزارهای تکنولوژی برای کشاورزی تبدیل شده­ اند. که با ورود به بدن آبزیان می­توانند به ارگان­های بدن آسیب رسانده و در نهایت به مصرف­ کننده نهایی یعنی انسان انتقال یابند. با توجه به اثرات پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید بر ایمنی، رشد و برخی از شاخص­های زیستی گونه ­های آبزیان، در این مطالعه اثرات ایمنی پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید بر بافت کبد، آبشش و روده ماهی کپور معمولی در غلظت­ های کشنده سم پرتیلاکلر می­ پردازیم.

روش بررسی: در مطالعه حاضر 147 قطعه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی 31/0±13/6 به مدت دو هفته برای سازگاری با شرایط محیطی آکواریوم، نگه­داری شدند. در طول دوره‌ی آزمایش فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب اندازه‌گیری شد. چهار غلظت غیرکشنده 2، 4/2، 8/2، 3 میلی­گرم بر لیتر، سم Pretilachlor و پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید به میزان g/kg1 برای این بررسی در نظر گرفته شد.

یافته­ ها: نتایج نشان داد تیمارهایی که بعد از دادن پربیوتیک در معرض پرتیلاکلر قرار گرفتند. عارضه­ های بافتی نظیر واکئوله شدن، دژنراسیون اپی­تلیوم، تخریب پرزهای روده، در بافت روده، و عارضه­هایی شامل آب­آوردگی، خونریزی، نکروز و رکود صفراوی در بافت کبد و عارضه های هایپرپلازی تیغه اولیه و ثانویه، چسبندگی تیغه­ های ثانویه، در بافت آبشش مشاهده شد.

نتیجه­ گیری: نتایج این بررسی نشان داد که پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید به تنهایی خود باعث بروز عارضه در بافت کبد، آبشش و روده ماهی کپور معمولی می­شود. و همچنین در تیمارهایی که قبل از قرار گرفتن در معرض غلظت­ های کشنده سم پرتیلاکلر به آن­ها پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید به منظور ایمنی در برابر اثرات مخرب آلاینده داده شد. زمانی که در معرض سم پرتیلاکلر قرار گرفتند، این پربیوتیک نتوانست به ­عنوان ایمنی اثر بخش و سودمند باشد.