زمینه و هدف: اختلال‌های رفتاری کودکان، اختلال‌های شایع و ناتوان کننده‌ای هستند که برای معلمان، خانواده و خود کودکان مشکلات بسیاری ایجاد می کنند و با بسیاری از معضلات اجتماعی، همراه‌اند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر‌بخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی و مهارت‌های عاطفی بر استرس والدگری مادران دارای کودکان طیف اوتیسم بود.

روش بررسی: این مطالعه یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. 45 نفر از مادر کودکان 6 تا 12 ساله دارای اختلال اوتیسم به شیوه‌ی هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری، دو گروه مداخله و یک گروه کنترل قرار گرفتند. والدین در ابتدا از نظر استرس والدگری مورد ارزیابی قرار گرفتند؛ سپس، گروه‌های مداخله طی 8 جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای، آموزش مهارت‌های ارتباطی و مهارت‌های عاطفی را دریافت کردند، ولی گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. سپس آزمون انجام شد. داده‌ها با روش تحلیل کواریانس چند متغیری با استفاده از نرم افزار SPSS-16  تحلیل گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که پس از انجام آموزش مهارت‌های ارتباطی تفاوت معناداری بین گروه‌های مداخله و کنترل در میزان استرس والدگری مادران وجود داشت (01/0>P). همچنین آموزش مهارت‌های عاطفی باعث کاهش میزان استرس والدگری مادران در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل گردید (01/0>P). اما آموزش مهارت‌های عاطفی تاثیر بیشتری نسبت به مهارت‌های ارتباطی داشت.

نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت آموزش مهارت‌های ارتباطی و به خصوص مهارت های عاطفی بر کاهش میزان استرس مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم پیشنهاد می شود، برنامه های آموزشی یاد شده، در مراکز درمانی ویژه ی کودکان اوتیستیک، از طریق کلاس‌های آموزشی استفاده شود.