دوره 20، شماره 66 - ( 7-1398 )
جلد 20 شماره 66 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadi S, Ebadpor M, Sedighi S, Memarian A. Title: Association of glucocorticoids treatment and IL-17 production among systemic lupus erythematosus patients. Zanko J Med Sci 2019; 20 (66) :1-10
URL: http://zanko.muk.ac.ir/article-1-467-fa.html
URL: http://zanko.muk.ac.ir/article-1-467-fa.html
محمدی سعید، عبادپور محمدرضا، صدیقی سیما، معماریان علی. ارتباط درمان گلوکوکورتیکوئیدی و تولید اینترلوکین-17 در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوس سیستمیک. مجله علوم پزشکی زانکو. 1398; 20 (66) :1-10
چکیده: (3398 مشاهده)
زمینه و هدف: لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE) یک بیماری خودایمنی با پاسخ ایمنی التهابی مزمن است. درمان های حاضر اغلب بر اساس گلوکوکورتیکوئید ها هستند که با عوارض جانبی همراه بوده و عمدتا در رسیدن به درمان مطلوب ناکام می مانند. در SLE تشدید شده، افزایش بیش از حد سایتوکاین IL-17 همراه با افزایش زیرمجموعه Th17 از سلول های T نیز می باشد. با این حال، گزارش شده است که تولید IL-17 در بیماری های مختلف، به درمان گلوکوکورتیکوئیدها مقاوم است. در این مطالعه ما سطح پلاسمایی IL-17 را در میان بیماران SLE تازه تشخیص داده شده و تحت درمان بررسی کرده تا اثر گلوکوکورتیکوئید ها را بر پاسخ Th17 در بیماران SLE بررسی کنیم.
مواد و روش کار: در مجموع 40 بیمار مبتلا به SLE و 20 فرد سالم که از لحاط سنی و جنسی جورسازی شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. سطح پلاسمایی IL-17 با استفاده از کیت ELISA اندازه گیری و با مقادیر IFN-γ، IL-10 و GILZ که از قبل سنجش شده بودند، مقایسه شد.
یافته ها: این مطالعه نشان داد که IL-17 در بیماران مبتلا به SLE تحت درمان، بیش از حد نرمال تولید می شود. IL-17 ارتباط معنی داری با میزان IFN-γ و رابطه معنی دار معکوسی با مقادیر IL-10 و GILZ داشت. همچنین IL-17 ارتباط معنی داری با شدت و فعالیت بیماری نداشت.
نتیجه گیری: با توجه به نقش IL-17 در آسیب بافتی و این واقعیت که گلوکوکورتیکوئید ها در جلوگیری از آسیب ارگان در SLE موفق نیستند، تولید بیش از حد IL-17 علیرغم درمان ها می تواند به عنوان یک علت زمینه ای معرفی گردد.
مواد و روش کار: در مجموع 40 بیمار مبتلا به SLE و 20 فرد سالم که از لحاط سنی و جنسی جورسازی شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. سطح پلاسمایی IL-17 با استفاده از کیت ELISA اندازه گیری و با مقادیر IFN-γ، IL-10 و GILZ که از قبل سنجش شده بودند، مقایسه شد.
یافته ها: این مطالعه نشان داد که IL-17 در بیماران مبتلا به SLE تحت درمان، بیش از حد نرمال تولید می شود. IL-17 ارتباط معنی داری با میزان IFN-γ و رابطه معنی دار معکوسی با مقادیر IL-10 و GILZ داشت. همچنین IL-17 ارتباط معنی داری با شدت و فعالیت بیماری نداشت.
نتیجه گیری: با توجه به نقش IL-17 در آسیب بافتی و این واقعیت که گلوکوکورتیکوئید ها در جلوگیری از آسیب ارگان در SLE موفق نیستند، تولید بیش از حد IL-17 علیرغم درمان ها می تواند به عنوان یک علت زمینه ای معرفی گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/2/11 | پذیرش: 1398/4/23 | انتشار الکترونیک: 1398/7/10
دریافت: 1398/2/11 | پذیرش: 1398/4/23 | انتشار الکترونیک: 1398/7/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
