زمینه و هدف: سالمندی یک دورهی حساس از زندگی است که سالمندان طی آن در معرض تهدیدات بالقوهای هستند. ارتقاء کیفیت زندگی سالمندان نیازمند اجرای مناسب برنامههای سلامت میباشند. کیفیت زندگی سالمندی وابسته به دسترسی وی به خدمات سلامت و فرصتهای آموزشی است. یکی از روشهای توانمندسازی سالمندان آموزش است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر برنامهی ادغام یافتهی سلامت بر کیفیت زندگی سالمندان است.
مواد و روشکار: این مطالعهی شبه تجربی، بهصورت پیش آزمون- پس آزمون انجام گرفت. نمونههای پژوهش 250 نفر از سالمندان شهرستان ملکشاهی که بهصورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامهی استاندارد کیفیت زندگی لیپاد بود که قبل از مداخله و شش ماه بعد از مداخله تکمیل گردید. مداخلهی آموزشی بر اساس راهنمای ادغام یافتهی سلامت سالمندان ویرایش سال 1396 وزارت بهداشت بود. آموزشها به صورت حضوری و طی شش جلسهی یک ساعته طراحی و اجرا شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نسخهی 20 نرمافزار SPSS و با شاخصهای توصیفی و آزمونهای آماری تی زوجی انجام گرفت.
یافتهها: نتایج آزمون دو گروه نشان داد که میانگین نمره کیفیت زندگی سالمندان در ابعاد فیزیکی، خود مراقبتی، افسردگی و اضطراب، مسائل جنسی و بعد رضایت از زندگی بین قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معنیداری وجود داشت (05/0>P) در ابعاد اجتماعی و شناختی تفاوت آماری معنیداری وجود نداشت (05/0P>). اختلاف معنیداری بین برنامه ادغام یافته بر ابعاد مختلف کیفیت زندگی برحسب جنسیت، وضعیت تا هل و وضعیت تحصیل سالمندان وجود نداشت.
نتیجه گیری: پیشنهاد میشود که برنامه های آموزشی بر اساس برنامه ادغام یافته سلامت سالمندان میتواند یکی از روش های ارتقاء کیفیت زندگی سالمندان باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1398/4/24 | پذیرش: 1398/6/12 | انتشار الکترونیک: 1398/11/10